Αφήσαμε να μας πλανέψουν, τα πολυμερή του πετρελαίου και τα άυλα τραπεζικά.

Ανταλλάξαμε, μπακίρια και χαλκώματα, το κόκκαλο και τον πηλό που μόνοι μας δουλεύαμε, με τα μεγαλύτερα τα σκληρότερα τα ομορφότερα που άλλοι ` μαύροι ΄ τόποι έκαναν για μας.

Δεν υπολογίσαμε τι σημαίνει η ημερομηνία λήξης που διακριτικά τα συνόδευε.

Γέμισε η ζωή μας είδωλα,

η αγάπη για την αγορά σκέπασε την αγάπη για τον άνθρωπο.

Το κάλπικο κυματίζει στους ιστούς.

Μπορούμε να διώξουμε τους εμπόρους από τον ναό του μυαλού μας, τότε το κακό θα ξορκιστεί , θα σηκώσουμε τα μάτια στους ορίζοντες θα αγαπήσουμε

.....................................................................................................................................