Αποσπάσματα από την προφορική εργασία μου για το Μάθημα του Νεοελληνικού Θεάτρου Ι στο Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου
-Υπεύθυνη καθηγήτρια: Άννα Σταυρακοπούλου-
πάνω στο άρθρο της Αρετής Βασιλείου:
"Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ"
....
Ο σκηνοθέτης Φώτος Πολίτης παρατηρεί ότι το στοιχείο της έντονης θρησκευτικότητας που κυριαρχεί στη Θυσία του Αβραάμ, μπορεί να το βρει κανείς και στους σύγχρονούς του Ρώσους συγγραφείς, χωρίς ωστόσο αυτά τα δύο να ταυτίζονται.
Στη ρωσική λογοτεχνική παράδοση η θρησκευτικότητα συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με το υπερφυσικό στοιχείο. Αντίθετα, στην ελληνική παράδοση, ο νεοέλληνας δεν αναζητά το θαύμα, αλλά «αγαπά τη ζωή τέτοια που είναι, γιατί μπορεί να τη βλέπει ωραία».
Αυτό που είναι χαρακτηριστικό για την Ελλάδα είναι το κλίμα της, η ατμόσφαιρά της, το ελληνικό φως, όπως και η γεωγραφία και οι άνθρωποι της χώρας.Όλα αυτά επιδρούν θετικά στον ανθρώπινο ψυχισμό, και αυτοί οι δεσμοί παραμένουν αναλλοίωτοι μέχρι σήμερα.
Όπως λέει και ο Κάρολος Κουν «αυτό που αναζητούσαν οι Έλληνες σκηνοθέτες ήταν η κρυμμένη θεωρία του τόπου και των ανθρώπων, του ίδιου τόπου και των ίδιων ανθρώπων, όπου εκφράστηκαν οι αρχαίοι ποιητές, του τόπου όπως είναι σήμερα διαφοροποιημένος από τις επιδράσεις και τις επαφές που δέχτηκε μέσα σε εκατοντάδες χρόνια».
....
Κλείνοντας, θα ήταν καλό στο σημείο αυτό να προσθέσω και τα ίδια τα λόγια του Σπύρου Μελά: «Το πόσο σκληρό είναι να ζει ένα έθνος κάτω από συντριπτικό βάρος αρχαίων αγαλμάτων, εμείς, που τολμήσαμε να βγούμε από το τσόφλι μας και να δοκιμάσουμε τα φώτα του προσκηνίου ξένων θεάτρων, το ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον. Η ανάγκη να παρουσιαστούμε με το δικό μας πρόσωπο – όποιο κι αν είναι – και να εκφραστούμε με τα δικά μας μέσα έχει γίνει τόσο επιτακτική που μας κάνει να αψηφούμε κάθε κίνδυνο. Και η ανάγκη αυτή, να γίνει μια αρχή παίρνει ειλικρινής, γεννιέται από την ακλόνητη πίστη που τρέφουμε, ότι το θέατρο μπορεί να γίνει μοχλός για την ανύψωση του εθνικού επιπέδου».
Ολόκληρη την εργασία μπορείτε να δείτε εδώ
(Πριν την παρουσίαση της προφορικής εργασίας έκανα μια μικρή αναφορά στο έργο της κ Αρετής Βασιλείου)
................................................................................................................................................................
Ο σκηνοθέτης Φώτος Πολίτης παρατηρεί ότι το στοιχείο της έντονης θρησκευτικότητας που κυριαρχεί στη Θυσία του Αβραάμ, μπορεί να το βρει κανείς και στους σύγχρονούς του Ρώσους συγγραφείς, χωρίς ωστόσο αυτά τα δύο να ταυτίζονται.
Στη ρωσική λογοτεχνική παράδοση η θρησκευτικότητα συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με το υπερφυσικό στοιχείο. Αντίθετα, στην ελληνική παράδοση, ο νεοέλληνας δεν αναζητά το θαύμα, αλλά «αγαπά τη ζωή τέτοια που είναι, γιατί μπορεί να τη βλέπει ωραία».
Αυτό που είναι χαρακτηριστικό για την Ελλάδα είναι το κλίμα της, η ατμόσφαιρά της, το ελληνικό φως, όπως και η γεωγραφία και οι άνθρωποι της χώρας.Όλα αυτά επιδρούν θετικά στον ανθρώπινο ψυχισμό, και αυτοί οι δεσμοί παραμένουν αναλλοίωτοι μέχρι σήμερα.
Όπως λέει και ο Κάρολος Κουν «αυτό που αναζητούσαν οι Έλληνες σκηνοθέτες ήταν η κρυμμένη θεωρία του τόπου και των ανθρώπων, του ίδιου τόπου και των ίδιων ανθρώπων, όπου εκφράστηκαν οι αρχαίοι ποιητές, του τόπου όπως είναι σήμερα διαφοροποιημένος από τις επιδράσεις και τις επαφές που δέχτηκε μέσα σε εκατοντάδες χρόνια».
....
Κλείνοντας, θα ήταν καλό στο σημείο αυτό να προσθέσω και τα ίδια τα λόγια του Σπύρου Μελά: «Το πόσο σκληρό είναι να ζει ένα έθνος κάτω από συντριπτικό βάρος αρχαίων αγαλμάτων, εμείς, που τολμήσαμε να βγούμε από το τσόφλι μας και να δοκιμάσουμε τα φώτα του προσκηνίου ξένων θεάτρων, το ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον. Η ανάγκη να παρουσιαστούμε με το δικό μας πρόσωπο – όποιο κι αν είναι – και να εκφραστούμε με τα δικά μας μέσα έχει γίνει τόσο επιτακτική που μας κάνει να αψηφούμε κάθε κίνδυνο. Και η ανάγκη αυτή, να γίνει μια αρχή παίρνει ειλικρινής, γεννιέται από την ακλόνητη πίστη που τρέφουμε, ότι το θέατρο μπορεί να γίνει μοχλός για την ανύψωση του εθνικού επιπέδου».
Ολόκληρη την εργασία μπορείτε να δείτε εδώ
(Πριν την παρουσίαση της προφορικής εργασίας έκανα μια μικρή αναφορά στο έργο της κ Αρετής Βασιλείου)
................................................................................................................................................................
2 σχόλια:
Η θρησκευτικότητα στην Ελλάδα δεν συνδέεται άρρηκτα με το μεταφυσικό όπως στη ρωσική λογοτεχνική παράδοση, διότι εμείς μεταβήκαμε από τους Θεούς του Ολύμπου στον Χριστιανισμό και μπολιάστηκε το σπέρμα της αρχαίας Ελλάδας με τη νέα θρησκεία. Στη Ρωσία απλά εισέβαλε ο Χριστιανισμός σε ένα παρθένο τοπίο.
Έτσι λοιπόν ΑΝΟΙΞΗ εύστοχα επισημαίνεις ότι: "Αυτό που είναι χαρακτηριστικό για την Ελλάδα είναι το κλίμα της, η ατμόσφαιρά της, το ελληνικό φως, όπως και η γεωγραφία και οι άνθρωποι της χώρας.Όλα αυτά επιδρούν θετικά στον ανθρώπινο ψυχισμό, και αυτοί οι δεσμοί παραμένουν αναλλοίωτοι μέχρι σήμερα."
Θα προσέθετα και: "Τα αρχαία αγάλματα" και η χαρά της ζωής , χωρίς ενοχές και μεταφυσικές ανησυχίες.
Καλή επιτυχία στην εργασία σου ΑΝΟΙΞΗ Και ΚΑΛΟ ΠΤΥΧΙΟ!!!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συμπλήρωση και για τις ευχές
Δημοσίευση σχολίου