Αντιμέτωποι με την Απώλεια ...
"... κανείς, εφόσον συνεχίζει να κινείται μέσα στα χαοτικά ρεύματα της ζωής, δεν είναι άμοιρος προβλημάτων..." Karl Jung
Mερικές φορές μας φαίνεται πως ο κόσμος μας καταρρέει ... η ζωή δεν είναι όπως θα "έπρεπε" να είναι αλλά ... όπως ακριβώς είναι... και ο πόνος δεν κάνει χάρες σε κανέναν.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία απώλεια, σε οποιαδήποτε μορφή, από την πιο σκληρή όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, απώλεια της εργασίας μας ή των οικονομιών μας, το μυαλό μας πλημμυρίζει από συναισθήματα απελπισίας και ηττοπάθειας και προσκολλάται στο μοναδικό ερώτημα : "Γιατί σε εμένα?"'
Αξιοσημείωτη είναι η παρατήρηση του καθηγητή - ψυχίατρου Frederic Flach ότι η απελπισία που νιώθουμε μετά από μια ξαφνική απώλεια έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορέσαμε να την ελέγξουμε ή δεν ήμασταν ικανοί να την προβλέψουμε! Δεν είχαμε τον έλεγχο της κατάστασης και η ανάγκη να ελέγχουμε τη ζωή μας είναι μια βασική ανάγκη ...
Αυτός ο πόνος και ο θυμός που εγκλωβίζονται μέσα μας, μπορούν να επιδράσουν στο ανοσοποιητικό μας σύστημα και να μας κάνουν πιο ευάλωτους σε ασθένειες.
Η απώλεια είναι μια οδυνηρή υπόθεση που αντιμετωπίζεται από τον κάθε άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο, όμως υπάρχουν σε όλους μας κάποια κοινά συναισθήματα όπως η άρνηση, η οργή ακόμα και η κατάθλιψη.
Η ψυχολόγος θεμάτων υγείας και ιδρύτρια του κέντρου για το Στρες του Πανεπιστημίου του Σεντ Λούις Kathrin D. Kramer μας προτρέπει σε κάποια ξεκάθαρα βήματα:
1. Δεχθείτε ότι ο κόσμος σας έχει αναποδογυρίσει. Δεχθείτε οτι πονάτε.
2. Να θυμάστε οτι δεν είστε οι μόνοι, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει περάσει από την εμπειρία της απώλειας.
2. Αποδεχτείτε ότι οποιαδήποτε διαδικασία πένθους απαιτεί χρόνο
3. Πιστέψετε ότι υπάρχουν ευκαιρίες για την ανάπτυξη σας και
4. Να έχετε εμπιστοσύνη ότι μέσα από την εμπειρία σας θα βγείτε πιο υγιείς και πιο ευτυχισμένοι.
5. Στραφείτε στην οικογένεια σας και τους φίλους σας, σπρώξτε τον εαυτό σας σε δραστηριότητες που σας αρέσουν (σπορ, περίπατο, χορό) και που θα εκτονώσουν την σωματική και συναισθηματική σας ένταση.
6. Οι περισσότεροι ψυχολόγοι και ερευνητές ενθαρρύνουν την καταγραφή των συναισθημάτων σε ένα καθημερινό ημερολόγιο. Εκφράζοντας τις βαθύτερες μας σκέψεις και τα συναισθήματα μας κατανοούμε καλύτερα τον προσωπικό μας εαυτό.
7. Τέλος, σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος μια προσωπικής απώλειας μπορεί να γίνει πιο ανεκτικός όταν στρέψουμε την φροντίδα μας σε τρίτους κυρίως στα παιδιά.
Η συμπόνοια για έναν συνάνθρωπο που αντιμετωπίζει μία ανάγκη, μπορεί να επιταχύνει και τη δική μας "θεραπεία".
http://mikreskiries.blogspot.com/2011/03/blog-post_15.html..............................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου