Αφιερωμένο...
Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα.
Όλο και περισσότερο, από δω κι εμπρός, ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του.
Η αντίληψη πως έτσι και κατόρθωσες να «φτάσεις» δεν έχεις πια για τίποτα να γνοιαστείς ανήκει στην ιστορία.
Ανατέλλει μια εποχή όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ξέρει πως το δύσκολο δεν είναι ν’ ανέβεις, αλλά να σταθείς.
Πως η πολιτεία σου και μόνη θα σε στηρίζει, όχι ο τίτλος.
Οι θρασείς θα φύγουν. Θα τους αποβάλει μονάχο του το σώμα της αυριανής κοινωνίας, γιατί χρειάζεται πάντα ένας εσωτερικός νόμος, ένα ηθικό μέτρο, που να οργανώνει τη συμβίωση.
Απο την άνοδο,... στην πτώση και τον διασυρμό..
Με αφορμή το σημερινό γεγονός της σύλληψης του ..Στρος Καν θυμήθηκα αυτό το καταπληκτικό κείμενο του μεγάλου διηγηματογράφου μας Αγγελου Τερζάκη...του οποίου ενα απόσπασμα διαβασατε...
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που κατέχουν εξουσίες...και ας σκεφθούν....
1 σχόλιο:
υπεροχο κειμενο με φοβερο νοημα!! χρειαζεται παντα ενας εσωτερικος νομος!! ποσο μα ποσο σωστο! καλημερααα spring :)
Δημοσίευση σχολίου