Η πρόεδρος του συλλόγου «Άλμα Ζωής» Θεσσαλονίκης μας μίλησε, με αφορμή το μήνα που είναι αφιερωμένος στον καρκίνο του μαστού, για τις επικείμενες δράσεις
του συλλόγου, ενώ μοιράστηκε μαζί μας και τη δική της προσωπική εμπειρία!
Την είχα συναντήσει το 2008, όταν συστάθηκε ο σύλλογος «Άλμα Ζωής» Θεσσαλονίκης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό της για το νέο αυτό εγχείρημα, καθώς και την ανυπομονησία της να φανεί χρήσιμη σ’ όλες τις γυναίκες. Θυμάμαι ακόμη το πόσο έντονα είχε τονίσει το κενό που υπήρχε στην πόλη, όσον αφορά στην ψυχοκοινωνική στήριξη μιας γυναίκας που νοσεί.
Τρία χρόνια αργότερα, ανανεώσαμε το ραντεβού μας στα γραφεία του Συλλόγου. Mε καλωσορίζει εγκάρδια κι εκείνο που της ζητώ πρωταρχικά, είναι έναν «απολογισμό»: «Αυτό που με γεμίζει ικανοποίηση είναι πως το κενό που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια έχει καλυφθεί! Πλέον, οποιαδήποτε ασθενής μπορεί ν’ απευθυνθεί σε μας με σκοπό να μοιραστεί τα συναισθήματά της, να βρει τη στήριξη που χρειάζεται και το κυριότερο να δει την εικόνα μιας γυναίκας που βίωσε τον καρκίνο και τον ξεπέρασε. Θεωρώ πολύ σημαντικό, φεύγοντας να σκέφτεται: άρα κι εγώ θα ζήσω».
Στόχος του συλλόγου φέτος είναι η πληροφόρηση των νέων γυναικών καθώς, όπως διαπιστώθηκε κατόπιν έρευνας, εξακολουθούν να παραμένουν ανενημέρωτες. «Θέλουμε να επικεντρωθούμε στην αλλαγή νοοτροπίας των νέων. Γι’ αυτό το σκοπό θα πάμε εμείς κοντά τους», αναφέρει χαρακτηριστικά. Πιο συγκεκριμένα, μου μιλά για τη δράση «Μην έρθεις μαζί μας» που θα διεξαχθεί 3 έως 7 Οκτωβρίου, στο πολυιατρείο της Αγροτικής Τράπεζας: «Εκείνες τις ημέρες θα πραγματοποιηθεί δωρεάν κλινικός έλεγχος σε νέες γυναίκες ηλικίας 20 έως 39 ετών, με δυνατότητα δωρεάν περαιτέρω εξετάσεων, εάν απαιτηθεί».
Αυτή είναι μόνο μία από τις δράσεις* που έπονται, καθώς θα πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα «Οι νέοι ενάντια στον καρκίνο του μαστού» σε σχολεία της πόλης, κλινικό φροντιστήριο αυτοεξέτασης μαστού, πρόγραμμα ενημέρωσης σε οκτώ δήμους του νομού, εκπαιδευτικά σεμινάρια, αλλά και το forum «Γνώρισε, πρόλαβε, αντιμετώπισε» (στις 8 Οκτωβρίου). Η κ. Ντελιοπούλου, δεν παραλείπει ν’ αναφέρει το εθελοντικό πρόγραμμα στο Τμήμα Μαστού του Θεαγενείου, το άκρως επιτυχημένο πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής στήριξης του συλλόγου και τις ομάδες αλληλοβοήθειας που πραγματοποιούνται όλη τη χρονιά.
Η συζήτηση περνά στη δική της περιπέτεια: «Νόσησα πριν δεκαπέντε χρόνια, όταν ο καρκίνος του μαστού ήταν ένα θέμα ταμπού και η ιατρική δεν είχε προχωρήσει. Όταν το έμαθα, πίστεψα πως όλα τελείωσαν. Επί τρεις μέρες έβλεπα τα παιδιά μου, το σπίτι μου και νόμιζα πως ήταν η τελευταία φορά που ζω αυτές τις στιγμές. Ξέρετε, εκείνη τη στιγμή, δεν έχεις τη δύναμη να ολοκληρώνεις σκέψεις. Περνούν τόσο καταιγιστικά από το μυαλό σου. Εκεί που πίστευα ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί, σκέφτηκα πόσο πιο δύσκολο θα ήταν εάν ένα από τα παιδιά μου είχε καρκίνο. Αυτή η σκέψη απάλυνε τον πόνο του πρώτου σοκ. Όχι μόνο ανασυγκροτήθηκα, αλλά ένιωθα ευχαριστημένη που το έχω εγώ».
Τι θα ήθελε να πει σε μια νέα μητέρα που περνά την ίδια περιπέτεια; «Σίγουρα είναι ένα πολύ δύσκολο γεγονός, διότι ειδικά η Eλληνίδα μητέρα δέχεται πίεση από το κοινωνικό της περιβάλλον। Το αισιόδοξο, όμως, είναι ότι συνέρχεται γρηγορότερα. Θα βγει πιο δυνατή από αυτή την ιστορία, θα είναι ηρωίδα και θ’ ανακαλύψει το ουσιώδες νόημα της ζωής που πολλές φορές ξεχνάμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου