Θέλω τὴν ζωή μου πίσω!

Ἐὰν αὐτός, ὁ κάθε αὐτὸς ποὺ ὑποτίθεται διακυβερνᾶ, ἔκανε σωστὰ τὴν δουλειά του, ἐγὼ δὲν θὰ ἤμουν σήμερα στὸν δρόμο.

Ποιός αὐτός; Ὁ κάθε αὐτός! Ὁ κάθε ἐκπρόσωπος, ἀπρόσωπος, κομματόσκυλος, βολεμένος, ἀναίσθητος, ἀνήθικος, ντουντουκαδόρος, συνδικαλιστής, κόκκινος, πράσινος, κίτρινος, μπλέ, πορτοκαλί, βυσσινί, φυστικί…

Νομίζω καταλάβατε.. Νὰ μὴν πλατιάζω…

Ἐὰν ἔκανε σωστὰ τὴν δουλειὰ γιὰ τὴν ὁποίαν πληρώνεται, ὁ καθεῖς, ἐγὼ σήμερα δὲν θὰ ἤμουν στὴν κατάστασι ποὺ εἶμαι. Δὲν θὰ ἀγωνιοῦσα γιὰ τὸ τώρα καὶ τὸ αὔριο. Δὲν θὰ ἔγραφα, δὲν θὰ ἔτρεχα, δὲν θὰ φώναζα… Θὰ εἶχα τὴν ζωούλα μου, ὅπως τὴν εἶχα ἔως …κάαααποτε!

Ἐὰν ὅμως…

Ἔχουμε ὅλοι μας γίνει ἕνας πολτός. Μία δίνη.. Ἕνας θυμός…. Μϊα ὀργή.. Κάτι ὁρμητικό, δίχως κατὰ βάθος συνοχή. Τὸ μόνον ποὺ μᾶς ἐνώνει εἶναι ἡ ὀργή… Ὁ θυμός… Ἡ ἀνάγκη γιὰ ἀλλαγὴ στὰ πάντα…

Ἐὰν αὐτὸς ἔκανε καλὰ τὴν δουλειά του, σήμερα ἐγώ, ἐσύ, οἱ περισσότεροι ἐξ ἡμῶν, θὰ παραμέναμε στὴν ἡσυχία μας!

Ἀλλὰ δὲν τὴν ἔκανε καλὰ τὴν δουλειά του.

Εἶμαι, εἶσαι, εἴμαστε στὴν πλατεία. Πλησιάζουν διάφοροι ποὺ μοιράζουν διάφορα. Δὲν τὰ θέλουμε. Ὁ φόβος φυλάει τὰ ἔρημα πλέον! Τίποτα δὲν θέλουμε! Κανέναν δὲν θέλουμε! Κανέναν δὲν ἐμπιστευόμαστε.

Γιατί; Μὰ διότι οὐδεῖς ἔκανε ἔως σήμερα καλὰ τὴν δουλειά του.

Ὅλοι προσπάθησαν νὰ μᾶς πατήσουν, νὰ μᾶς κλέψουν, νὰ μᾶς παραπλανήσουν, νὰ μᾶς ξεγελάσουν, νὰ μᾶς καθηδηγήσουν…

Τώρα πιὰ λοιπὸν δὲν θέλω κανέναν! ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Εἶναι ὅλοι ὑποψήφιοι παράνομοι, καπηλευτές, λαοπλᾶνοι… Δὲν θέλω κανέναν! Μπορῶ μόνος μου, μόνη μου, μόνοι μας…

Ἀλλὰ μπορῶ;

Ἴσως ναί, ἴσως κι ὄχι… Δὲν ἔχει σημασία… Ἐδῶ ποὺ μὲ ἔχουν φέρει δὲν θέλω τίποτα. Δὲν θὰ ἐμπιστευθῶ κανέναν καὶ καμμία! Θὰ εἶμαι δίπλα στὸν κάθε ἕναν, κάθε στιγμὴ, σὲ κάθε ἀνάσα του καὶ θὰ τὸν ἐλέγχω. Θὰ παραμονεύω νὰ τὸν πιάσω στὰ πρᾶσα. Θὰ περιμένω τὸ λᾶθος του, θὰ….

Ὠραία ζωή! Ὠραῖος θάνατος μήπως;
Κάποιοι θὰ διαφωνήσουν. Ἀλλὰ ποσῶς μὲ ἐνδιαφέρει! Ἐγὼ θέλω τὴν ζωή μου πίσω.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ οἰκονομικά! Δὲν ἐμπιστεύομαι κανέναν καὶ γιὰ ἐτοῦτο πρέπει νὰ μάθω ἀπὸ οἰκονομικά, πρὸ κειμένου νὰ ἐλέγχω κάθε στιγμὴ αὐτὸν ποὺ ἐλέγχει τὰ οἰκονομικά μου.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ διοίκησι ἐπιχειρήσεων. Πρέπει ὄμως νὰ μάθω, πρὸ κειμένου κάθε στιγμὴ νὰ ἐλέγχω κάθε διοικητή, κάθε ΔΕΚΟ, κάθε δημοσίας ἐπιχειρήσεως, κάθε ταμείου γιὰ τὸ ἐὰν διοικῇ ἢ ὄχι σωστά.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ νομικά, ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθω. Διότι κάθε μου στιγμὴ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ πρέπῃ νὰ εἶμαι νομικός, συνταγματολόγος, δικαστής… Ἐὰν δὲν γίνω, τότε θὰ ξανασυμβοῦν τὰ ἴδια. Πάλι θὰ μὲ περιλάβουν καὶ θὰ μοῦ ἀλλάξουν τὰ φῶτα.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ δημόσιες σχέσεις. Πρέπει κι ἀπὸ αὐτὲς νὰ μάθω. Διότι οὐδὲ ἔναν ἐμπιστεύομαι γιὰ νὰ ἀναλάβῃ τὶς ἐξωτερικές ὑποθέσεις τῆς χώρας μου.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ ἱστορία, μαθηματικά, χημεία, φυσική, βιολογία, ἀρχαῖα… Ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθω, διότι κάθε μου στιγμή ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα θὰ πρέπῃ νὰ ἐλέγχω τὸν κάθε διδάσκαλο, τὸν κάθε καθηγητή, τὸ κάθε πανεπιστημαικὸ ἵδρυμα γιὰ τὸ ἐὰν κάνῃ σωστὰ τὴν δουλειά του. Γιὰ τὸ ἐὰν διδάσκῃ ψεύδη ἢ ἀλήθειες.

Δὲν γνωρίζω ἀπὸ πολιτική. Ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθω. Νὰ ἄρχω καὶ νὰ ἄρχομαι. Διότι ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμπιστεύομαι κανέναν θὰ πρέπῃ ἐγὼ νὰ γίνω πολιτικός πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐπιτρέπω σὲ τσογλανάκια καὶ τσογλαναρᾶδες νὰ μὲ κατευθύνουν σὲ λᾶθος ἀποφάσεις.

Δῆλα δή, θὰ ἔχω ὅσα ἔχω, θὰ ἐργάζομαι νυχθημερὸν σὰν δοῦλος, θὰ εἶμαι μάνα, σύζυγος, ἀδελφή, κόρη, νοικοκυρά, ἐργαζομένη καὶ παραλλήλως θὰ πρέπῃ νὰ μάθω κι ὅλα τὰ παραπάνω. Διότι ἐὰν δὲν τὰ μάθω, κάποιος πονηρὸς θὰ ξαναβρεθῇ γιὰ νὰ μοῦ κλέψῃ κομμάτια ἐλευθερίας, νὰ μοῦ ἀδειάσῃ τὰ ταμεῖα καὶ νὰ μοῦ πτωχεύσῃ τὴν χώρα. Δῆλα δή….

Ἀφῆστε τα…

Ἐγὼ ἁπλῶς θέλω τὴν ζωή μου πίσω… Θέλω νὰ διαβάζω, νὰ περπατῶ, νὰ γελῶ, νὰ συζητῶ μὲ τοὺς φίλους μου, νὰ πίνω τὸ οὐζάκι μου ἢ τὸ τσιπουράκι μου ἢ τὸ κρασάκι μου στὴν βεράντα μου, νὰ χαζεύω τὰ ἀστέρια, νὰ ἀκούω τὰ τζιτζίκια, νὰ χαίρομαι τὴν θάλασσα, νὰ μὲ μαγεύῃ ὁ οὐρανός… Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Αὐτὴν τὴν ζωή ποὺ ἐμπιστεύθηκα σὲ λᾶθος χέρια καὶ τὴν τιμολόγησαν. Τὴν ἔκαναν ἀριθμούς… Τὴν ἔκαναν χρέος. Τὴν θέλω πίσω. ΟΛΗΝ! Εἶναι δική μου καὶ εἶναι τὸ μοναδικό μου περιουσιακὸ στοιχεῖο! Τὴν θέλω πίσω! Καὶ γρήγορα!

Θέλω νὰ βρῶ κάποιον ἱκανὸ ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ νομικὰ καὶ νὰ στείλῃ στὴν φυλακὴ αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔφαγαν. Νὰ ἀναλάβῃ τὶς νομικές μας ὑποθέσεις καὶ νὰ μὴν γίνω ἐγὼ νομικός, δικαστής, συνταγματολόγος. Νὰ εἶναι ἠθικός, δίκαιος, τίμιος καὶ νὰ ἀγαπᾶ τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους μας!

Θέλω κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ λογιστικὰ καὶ νὰ ξεκαθαρίσῃ πόσα καὶ ποῦ χρωστάω. Ἐὰν χρωστάω. Νὰ κάτσῃ ἐκεῖ καὶ νὰ κάνῃ τὴν δουλειὰ γιὰ τὴν ὁποίαν θὰ πληρώνεται θαυμάσια, μὲ ἦθος καὶ δικαιοσύνη. Δὲν θέλω νὰ γίνω λογιστής.

Θέλω κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ δημόσιες σχέσεις, κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ διοίκησι ἐπιχειρήσεων, κάποιους ποὺ νὰ ξέρουν ἀπὸ ἀγροτικὴ οἰκονομία, ἀπὸ ἰχθυοκαλλιέργειες, ἀπὸ ἀεροπλᾶνα, ἀπὸ μαγείρεμα, ἀπὸ κήπους, ἀπὸ κτισίματα, ἀπὸ βαψίματα, ἀπὸ ὁδήγησι, ἀπὸ ναυσιπλοΐα, ἀπὸ ναυπηγική… Ἀπὸ ὅσα τέλος πάντων ἔμαθαν καὶ νὰ τὰ ἐφαρμόσουν! Δίχως νὰ ἔχω τὴν ἔγνοια κάθε πέντε λεπτὰ νὰ τοὺς ἐλέγχω γιὰ τὸ ἐὰν κάνουν καλῶς τὴν δουλειά τους. Νὰ εἶναι ἠθικοί καὶ ἄξιοι. Νὰ μὴν χρειάζεται νὰ γίνω ἐγὼ ὅλα αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ μποροῦν νὰ εἶναι….

Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Καὶ κατὰ βᾶθος πιστεύω πὼς ὅλοι μας αὐτὸ θέλουμε. Νὰ πάψουμε νὰ τρέχουμε πίσω ἀπὸ τοὺς κουδουνισμένους γιὰ νὰ σκαλίζουμε τὴν σαπίλα τους καὶ νὰ ἀνασύρουμε σκουλήκια. Βαρέθηκα! Σιχάθηκα! Ὅλοι μας… Τὸ ξέρω..

Ποιά δημοκρατία πᾶμε νὰ φέρουμε; Τὴν ἄμεσο; Τὴν ἔμμεσο; Τὴν μία ἀκόμη προσπάθεια καταστολῆς μας; Τί λέμε;

Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Νὰ βρῶ τὸν ἄριστο ἢ τοὺς ἀρίστους καὶ νὰ πάω μὲ τοὺς φίλους μου γιὰ τσίπουρα. Δὲν γίνεται νὰ γίνω τίποτα ἀπὸ ὅλα ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ γίνω πρὸ κειμένου νὰ μὴν μὲ κοροϊδεύουν τὰ λαμόγια. Τὸ μόνον ποὺ χρειάζομαι εἶναι νὰ πετάξω τὰ λαμόγια ἀπὸ τὴν ζωή μου καὶ νὰ βρῶ αὐτοὺς ποὺ δὲν θὰ γίνουν ποτέ λαμόγια.
Διότι ὑπάρχουν, εἶναι ἐκεῖ ἔξω καὶ ἀναμένουν νὰ τοὺς ἀναγνωρίσουμε καὶ νὰ τοὺς στήσουμε ἐμπρός μας γιὰ νὰ κάνουν ὅλα αὐτα γιὰ τὰ ὁποῖα ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ συμπράξουμε.

Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Βαρέθηκα.

Κι ὅσο ὅλο αὐτὸ καθυστερεῖ, ὅσο οὐδεῖς ἐξ ἡμῶν δὲν θέλει νὰ συνειδητοποιήσῃ πὼς χάσαμε τὴν ζωή μας μὲ τὸ νὰ γινόμαστε ἐλεγκτές, τόσο ἐκεῖ, λίγο παρὰ πέρα, διαφόρων εἰδῶν λαμόγια θὰ μᾶς πετσοκόβουν κομμμάτια ἀπὸ τὸ αὔριο.
Θέλω τοὺς ἀρίστους! Τοὺς δικαίους! Αὐτοὺς ποὺ θὰ μοῦ ξαναδόσουν πίσω τὴν ζωή μου καὶ θὰ φέρουν στὸν τόπο ἡρεμία, ἀσφάλεια κι εὐημερία.

Βαρέθηκα νὰ μὲ σέρνουν, νὰ μὲ πείθουν, νὰ μὲ ὀχλοκατευθύνουν! Θέλω τὴν ζωή μου πίσω! Καὶ γιὰ ἐτοῦτο ἀξίζει νὰ ἀγωνιστῶ!


Φιλονόη

http://logioshermes.blogspot.com/2011/10/blog-post_10.html