"Σευχέλλες" !!

"

Καιρό έχω να γράψω βλέπω.. από τα γενέθλια μου.. Μα είμαι διακοπές.. Δεν πήγα το καλοκαίρι και αποφάσισα ένα πρωί (ξημέρωματα για την ακρίβεια) να πάω!
Στον χρόνο που πέρασε από τα περσινά μου γενέθλια μέχρι τα φετινά άλλαξαν σχεδόν όλα, έμειναν μόνο οικογένεια και σπίτι! Ψέματα.. και η οικογένεια άλλαξε, αυξήθηκε και όχι δεν είχαμε γεννητούρια απλά μεγαλώνουμε, οι άλλοι δηλαδή και επισημοποιούν σχέσεις.. Anyway αυτά είναι άλλα ζητήματα και προσωπικά δεδομένα αλλωνών!

Στον χρόνο αυτό είχαμε και απώλειες που με ταρακούνησαν, που άλλαξαν αρκετά την κοσμοθεωρία μου και με έκαναν να χαλαρώσω, να μπω στην διαδικασία να απολαμβάνω κάποια πράγματα και το πέτυχα γιατί έχω γράψει για διάφορες "στιγμές" μου..

Είμαι διακοπές μακριά από όλους και όλα.. Μια απόφαση πάνω σε μια τρέλα της στιγμής που σε προηγούμενα χρόνια θα την είχα απορρίψει μετά από λίγο μα όχι.. Αν και είχα ενστάσεις και ενδοιασμούς και φόβους τα κουβάλησα όλα μαζί μου και ήρθαμε "για τρέλες στις Σευχέλλες"!

Έτσι ονόμασα τον προορισμό μου και μου αρέσε γιατί είμαι τρελή για το Δαφνί και με αρέσει! Περνάω όμορφα, ήσυχα, γεμίζει η ψυχή μου αν και δεν κοιμάμαι ιδιαίτερα.. Το αιώνιο προβλημά μου μα οκ το'χω! Δεν έχω "μεινει" χαχαχα! Περπατάω σε καθαρό αέρα, σε πολύβουο πλήθος, μόνη, με παρέα και αναζητώ.. Δεν ξέρω τι, ειλικρινά αναρωτιέμαι τι αναζητώ..Κοιτάω το μέρος, τις βιτρίνες, μέσα μου, τα πάντα και δεν το βρίσκω..

Τα βράδια όταν νυχτώνει η συναισθηματική μου φόρτιση είναι στο ζενίθ και με κάνει να κλαίω και να θέλω την μαμά μου! Ακολούθησα τις τάσεις φυγής μου και έφυγα μα που είμαι? Τι κάνω? Και η απάντηση είναι ζω μια τρέλα.. Με τρομάζει.. Βλέπω ότι είμαι ικανή για πολλά, βλέπω έναν άλλο μου εαυτό και κάπου χάνομαι επειδή δεν μου είμαι οικεία...

Γι'αυτό μπήκα τώρα σε ένα ίντερνετ καφε για να γράψω, να αποφορτιστώ και να συνεχίσω την βόλτα μου.. Με παρέα που μου κρατάει το χέρι μα υπάρχει ένα μα.. Γιατί αυτό το χέρι θα το "χάσω", θα μου λείψει μα δεν θα το ήθελα και 24ωρες το 24ωρο γιατί θα "πνιγούμε".. Και είναι κάτι που δεν θέλω και όσο και να λέγονται τα μεγάλα λόγια τύπου: "δεν θα το χάσεις" ξέρω καλά ότι η τριβή απομακρύνει τους ανθρώπους! Το έχω πάρει το μάθημα μου πια...


Και να ένα χαμόγελο και ένα φιλί με κάνουν να σταματώ το γράψιμο, να ηρεμεί η ταραχή μου και να θέλω να πάω εκεί εξώ.. να ζήσω αυτό που έλεγα.. Τις τρέλες στις Σευχέλλες..

http://griniariko-marouli.blogspot.com/2011/10/blog-post_30.html