Ο τυφλός πελάτης

Ο (μόνιμος) αστυνόμος στη πιάτσα του αεροδρομίου μου δείχνει να βγω απ'τη σειρά μου (ήμουν 4ος!) και μου υποδεικνύει με ύφος αυτοκράτορα (τεντώνοντας το δεξί του χέρι) να προχωρήσω μπροστά και να σταθώ στην διάβαση πεζών που υπάρχει μπροστά από την πιάτσα. Εκεί είναι το γνωστό σημείο, όπου κατόπιν της υπόδειξης του αστυνόμου επιβιβάζεις ΑΜΕΑ ή ανθρώπους που χρειάζονται κάποια βοήθεια. Το γεγονός ότι με έβγαλε όμως από τη σειρά, σημαίνει ότι ο πελάτης ζήτησε από τον αστυνόμο μια συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτου (συμβαίνει συχνά και αυτό!) και απλά έτυχε το δικό μου να ήταν το πρώτο στην σειρά, απ'τη συγκεκριμένη μάρκα.
Πήγα λοιπόν εκεί που μου υπέδειξε και είδα μια κυρία να κρατάει "αγκαζέ" έναν κύριο που ήταν ντυμένος με αθλητικά ρούχα (φόρμες, μπουφάν αθλητικό καπελάκι με γνωστό λογότυπο αθλητικής εταιρίας κ.λ.π.). Στην αρχή δεν κατάλαβα το λόγο που οι συγκεκριμένοι πελάτες ζήτησαν ταξί από τον αστυνομικό, αλλά καθώς κατέβηκα για να τους επιβιβάσω, αμέσως κατάλαβα ότι ο κύριος ήταν τυφλός... Μου ζήτησε να κάτσει μπροστά. Δεν είχα αντίρρηση, ωστόσο του είπα ότι πρέπει να φορέσει την ζώνη ασφαλείας. Τελικά η κυρία απλά τον συνόδευε μέχρι το ταξί και έτσι μπήκε μόνος του μέσα.
Όταν μπήκα κι'εγώ μου είπε τον προορισμό...
-Θα πάμε στο Αιγάλεω σε παρακαλώ... Από Εθνική Οδό και θα βγούμε στην Ιερά Οδό... Μετά θα σας πω εγώ...!
(Θα μου πει;;; Αναρωτήθηκα!)
-Μάλιστα, απάντησα και ξεκίνησα.
-Θέλετε να μου πείτε την οδό να την βάλω στο GPS; Τον ρώτησα.
-Μην ανησυχείτε... θα σε καθοδηγήσω εγώ, μου απάντησε με αυτοπεποίθηση...
-"Όπως θέλετε", απάντησα, αλλά ήμουν περίεργος να δω ΠΩΣ θα με καθοδηγούσε.

Στο δρόμο άρχισε να μου λέει ότι επέστρεψε από κάποιους αγώνες για άτομα με ειδικές ανάγκες που έλαβε μέρος στο εξωτερικό... και μου εξιστορούσε την εμπειρία του... Άκουγα με θαυμασμό και σεβασμό... όταν περίπου 1 χιλιόμετρο πριν τα διόδια της Αττικής Οδού με ρώτησε, "να σας δώσω ψιλά να πληρώσετε τα διόδια ή έχετε e-pass;"
"Έχω e-pass" απάντησα, αλλά αναρωτήθηκα, πως ήξερε ότι θα περνάγαμε τα διόδια...
Συνεχίστηκε η κουβέντα σε χαλαρούς τόνους με θέμα τους αγώνες που είχε λάβει μέρος ο συγκεκριμένος κύριος.
Καθώς πλησιάζαμε την έξοδο προς την εθνική οδό και 1-2 λεπτά πριν φτάσουμε εκεί, μου λέει, "σας θυμίζω ότι πρέπει να βγούμε στην επόμενη έξοδο, για εθνική οδό και να πάμε στο ρεύμα προς Πειραιά"!
Τον ξανακοίταξα επίμονα πριν απαντήσω... ψελλίζοντας, "μάλιστα!"
"Πλάκα μου κάνει", σκέφτηκα... "Πως είναι δυνατόν να ξέρει ποιά είναι η επόμενη έξοδος αφού είναι τυφλός;"
Δεν είπα κάτι, αλλά όταν μου είπε σε λίγο, "πιάστε την δεξιά λωρίδα, θα βγούμε στην έξοδο για Ιερά Οδό..." δεν άντεξα και τον ρώτησα: "Νόμιζα ότι δεν βλέπετε..."
"Ναι, δεν βλέπω... είμαι τυφλός! Αλλά ξέρω τον δρόμο καλά!" μου απάντησε...
"Ναι, ΠΩΣ καταλαβαίνετε όμως που είναι η έξοδος και ότι ήμουν στην αριστερή λωρίδα;" ρώτησα με όσο πιο ευγενικό τρόπο μπορούσα.
Γέλασε και είπε, "Έβλεπα πριν τυφλωθώ και καταλαβαίνω από τους ήχους, τα κουνήματα του αυτοκινήτου και τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, σχεδόν όλη την διαδρομή!"
"Είναι εκπληκτικό!" του είπα για να τον ενθαρρύνω, αλλά ήμουν σχεδόν σοκαρισμένος με τις "επιδόσεις" του!

Όταν βγήκαμε στην Ιερά Οδό, με καθοδήγησε σαν ένας κανονικός επιβάτης σε ΟΛΑ τα στενά που οδηγούσαν στο σπίτι του.
Όταν φτάναμε σχεδόν μου είπε, "Σταματήστε παρακαλώ δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες. Εκεί σας χωράει να παρκάρετε. Εκεί θέλω να με αφήσετε!"
Όταν σταμάτησα, έβγαλε με κανονικές κινήσεις το πορτοφόλι του, ψηλάφισε κάποια χαρτονομίσματα και πριν με ρωτήσει πόσο κάνει η κούρσα, μου έδωσε ένα πενηντάρικο και μου είπε, "κρατήστε και 5 ευρώ επιπλέον στο λογαριασμό. Για εσάς!" Τον ευχαρίστησα και άρχισα να λέω μεγαλόφωνα τον λογαριασμό, αλλά με διέκοψε και είπε, "εντάξει ...εντάξει ... δώστε μου τα ρέστα.". Του τα έδωσα, λέγοντάς του τι ακριβώς του δίνω, χαμογέλασε και με καληνύχτισε. Βγήκα γρήγορα από το αυτοκίνητο να τον βοηθήσω, αλλά ήδη είχε βγει μια κυρία από την διπλανή αυλή και αφού μας καλησπέρισε και τους δύο, τον πήρε από το μπράτσο και τον οδήγησε μέσα στο σπίτι...
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ιστορίες για τυφλούς ανθρώπους που λένε ότι βλέπουν με τα μάτια της ψυχής; Ο συγκεκριμένος δεν ξέρω με τι ακριβώς αισθήσεις έβλεπε, αλλά το σίγουρο είναι ότι είχε ΟΡΑΣΗ ...απλά δεν μπορούσε να δει!

http://taxi-dakia.blogspot.com/2011/02/blog-post_14.html
.......................................................................................................................................